KENDİNDEN KENDİNE EY ÂŞIK!

Yazan: -
KENDİNDEN KENDİNE EY ÂŞIK!

SADÎ-İ ŞİRAZÎ

Doğu hakikat ve aşkı mecz ile tarife kalkışırsa iş sözden çıkar derler!
Buyrun, ehibbâya niyaz ile...















GAZEL-İ ŞİRAZÎ

Sâlhâ dil taleb-i câm-ı Cem ez-mâ mî-kerd
V′ ân-çi hod dâşt zi-bîgâne temennâ mî-kerd

Gönül yıllardır bizden Cem'in kadehini yani gaybî sırları gösteren bir ayna isterdi. Hâlbuki kendinden olan şeyi bigâneden isterdi. Yani cam-ı Cem ve ayine-i İskender kendinde iken veya kendisi iken bizden isterdi.


Mazhar-ı zât u sıfât „âlem u âdem bâşed
Câm-ı Cem-râ ki şenîdî dil-i âdem bâşed

Allah'ın zatının ve sıfatlarının aynası âlem ve insandır. Bütün görünmeyenleri gaybı gösterdiğini işittiğin Cem'in kadehi yok mu, işte o insanın gönlüdür.


Gevherî k′ ez-sadef-i kevn u mekân bîrûn bûd
Taleb ez-gum-şudegân-ı leb-i deryâ mî-kerd

Kevn ve mekân sadefinde bulunmayan inciyi, daha denize dalmadan sahilde kaybolanlardan yani şuhûd denizine gark olanlardan isterdi. Hâlbuki denize gark olanlardan haber gelmez.


Muşkil-i hîş ber-i pîr-i mugân burdem dûş
K′ û be-te'yîd-i nazar hall-i mu'ammâ mî-kerd

Bakışındaki keskinlik ve letafetle muammaları yani aşkın müşkillerini çözen pirimugan katına dün gece kendi müşkilimi arz ettim.


Dîdemeş hurrem u handân kadeh-i bâde be-dest
V′ enderân âyine sed gûne temâşâ mî-kerd

Gördüm ki neşeli ve mütebessim bir halde şarap kadehini eline almış ve o kadehte yüzlerce ilahî tecellileri seyr ederdi. Nitekim ariflerin kalbi böyledir.


Goftem în câm-ı cihân-bîn be-tu key dâd Hakîm
Goft ân rûz ki în gunbed-i mînâ mî-kerd

Pirimugana dedim ki Hakîm yani Allah sana bu dünyayı gösteren kadehi ne zaman verdi? O da bu yeşil sırçayı yani gökkubbesini yarattığı zaman yani ezelde bu Huda-bîn/Allah‟ı gören kalbi bana verdi diye cevap verdi.


Goft ân yâr k′ezû geşt ser-i dâr bulend
Curmeş ân bûd ki esrâr huveydâ mî-kerd

Darağacı kendisiyle şeref kazanan dostun suçu Allah'ın sırlarını açığa vurmaktı, yani 'ene'l-hak deyip tanrılık davasında bulunduğu için idam edildi diye söyledi.



Bî-dilî der-heme ahvâl Hudâ bâ-vey bûd
V′ û ne-mî-dîdeş u ez-dûr Hudâ-râ mî-kerd

Sevgilinin vuslatına talip bir bîçare âşık bütün hallerinde sevgili kendisiyle olduğu halde o bîçare cananı görmeyerek uzaktan ya Rabbi ya Rabbi diye söylüyor.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

MEVLEVİ ŞEYHİ SAFFET EFENDİ'DEN ALEM BU YÂ...

Yazan: -
HAFIZ OSMAN'DAN AHMET ERDOĞDULAR'A KADAR uzanmış güzel bir gazel geleneği... Halvetî-Mevlevî şeyhi Saffet Efendi'nin bu güzel sözlerini ehibba ile paylaşmak istedik. Gazelin okunmayan fakat hafızamda tam olarak kalmayan bir bölümü ile birlikte... Her zaman bir vâmuk-i azra olur alem bu ya Nev-be-nev efsaneler peydâ olur alem bu ya Kabz u bast kıl tefekkür aleminde ey gönül Vakt-i sermânın sonu, vakt-i germân olur alem bu ya Gez geç elden eyleme me'mul sanma ruya u hayal Vakt-i sermânın sonu, vakt-i germân olur alem bu ya Görme ahkar kimseyi cana kader meçhuldür Hakkın edna bir kulu ala olur alem bu ya Hak-i Mevlana’yı saffet sürmeyi çeşm eyleyen On sekiz bin alemi bina olur alem bu ya
Devamı

"HÛ" SESLERİ GELİYOR ESKİ KONAKTAN!

Yazan: -
Resim
Tekkeler kapatıldıktan sonra dervişler uzun yıllar suphi Paşa Konağı'nı zikir için kullandı. Tekke ve zaviyeler 1925 yılında kapatıldı. Ancak hem dervişler hem de şeyhler bir yere gitmedi, Türkiye'de yaşamaya devam ettiler. "Ayin" ve "meşk"ler artık tekkelerden evlere taşınmıştı. Bu evlerden bir tanesi de Fatih-Horhor'daki Suphi Paşa Konağı'ydı. Konağın sahibi aile "Moreviler" diye biliniyordu. Ailenin en ünlü isimleri ise Atatürk'ün iki dönem Milli Eğitim Bakanlığı'nı yapan Hamdullah Suphi Tanrıöver ve ressam Zeki Kocamemi idi. 30 Kasım 1925, Türkiye'de her anlamda bir devrin sonu oldu. O gün Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde çıkartılan bir kanunla tekke ve zaviyeler kapatıldı. Bir ay içinde bu kurumlar tamamıyla tasfiye edilecekti. Sanat değeri taşıyan varlıklar müzelere, gayrimenkuller ise vakıflara devredildi. Yüzlerce yıllık tarikatlar darmadağın olmuştu. Genç cumhuriyetin ilk yıllarında yaşanan isyanlar da, rejim...
Devamı

BİR EHL-İ BEYT SEVDÂLISI: KEMÂL EDİP KÜRKÇÜOĞLU

Yazan: -
Resim
Mâh-ı Mâtem hürmetine sizlere ünlü edip Kemal Edip Kürkçüoğlu'nun bir mersiyesini arz ediyoruz. Şair mersiyesine "Feryâd" ismini uygun bulmuş... Geçdi bir yıl yine bir mâh-ı Muharrem geldi Söyle ey bâd-ı sabâ söyle Hüseyn’im nerede Göze nem gönle elem her yana mâtem geldi Söyle ey bâd-ı sabâ söyle Hüseyn’im nerede Kurretü’l-‘ayn-ı Resûlü’s-sekaleyn’im nerede Ne için kasd-ı ciğer-gâh-ı Betûl eylediler Rûh-ı Peygamber-i zî-şânı melûl eylediler Burc-ı îmânı yıkıp küfri kabûl eylediler Söyle ey bâd-ı sabâ söyle Hüseyn’im nerede Kurretü’l-‘ayn-ı Resûlü’s-sekaleyn’im nerede Lutf edip verme haber Fâtımatü’z-Zehrâ’ya Melekûtun boğar âfâkını vâveylâya Getirir belki tezelzül mele’-i a’lâya Söyle ey bâd-ı sabâ söyle Hüseyn’im nerede Kurretü’l-‘ayn-ı Resûlü’s-sekaleyn’im nerede Kerbelâ kerb ü belâ kahr u âna meydânı Ona kim kıydı Zebûn etti kim ol sultânı Götürür hurfe-i isyâna şu hâl insânı Söyle ey bâd-ı sabâ söyle Hüse...
Devamı