SEZAYİ GÜLŞENÎ'NİN DİŞLERİNİ TAHTAYA GEÇİREN HALİ

Yazan: -

SEZÂYÎ-İ GÜLŞENÎ'NİN SARAYDA GÖSTERDİĞİ MANEVİ ŞİFAYA ÂLEM-İ MÂNADA KIZINI KAYBETMESİYLE ÖDEDİĞİ KARŞILIĞA YAZDIĞI MERSİYE

 Tennûr-i dile od yakıp âh-ı şererimden
Bir özge kebâb mâ-hazâr ettim ciğerimden

Derd ehline nûş etmek içün eyledim ihzâr
Bezm-i gama iki şişe mey dîdelerimden

 Şeb-tâ-be-seher zârım o yâre eser etmez
Lerzide cihân gerçi ki âh-ı seherimden

Âvâze-i hicr-i elemi düşeli dehre
Mâtem-zededir ins ü melek bu kederimden

Dil-beste-i zülf-i siyehem yine SEZÂYÎ
Sevdâ-yı cünûn gitmedi bir kere serimden

SEZÂYÎ-İ GÜLŞENÎ (d. 1669 – ö. 1737)



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

"HÛ" SESLERİ GELİYOR ESKİ KONAKTAN!

Yazan: -
Resim
Tekkeler kapatıldıktan sonra dervişler uzun yıllar suphi Paşa Konağı'nı zikir için kullandı. Tekke ve zaviyeler 1925 yılında kapatıldı. Ancak hem dervişler hem de şeyhler bir yere gitmedi, Türkiye'de yaşamaya devam ettiler. "Ayin" ve "meşk"ler artık tekkelerden evlere taşınmıştı. Bu evlerden bir tanesi de Fatih-Horhor'daki Suphi Paşa Konağı'ydı. Konağın sahibi aile "Moreviler" diye biliniyordu. Ailenin en ünlü isimleri ise Atatürk'ün iki dönem Milli Eğitim Bakanlığı'nı yapan Hamdullah Suphi Tanrıöver ve ressam Zeki Kocamemi idi. 30 Kasım 1925, Türkiye'de her anlamda bir devrin sonu oldu. O gün Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde çıkartılan bir kanunla tekke ve zaviyeler kapatıldı. Bir ay içinde bu kurumlar tamamıyla tasfiye edilecekti. Sanat değeri taşıyan varlıklar müzelere, gayrimenkuller ise vakıflara devredildi. Yüzlerce yıllık tarikatlar darmadağın olmuştu. Genç cumhuriyetin ilk yıllarında yaşanan isyanlar da, rejim
Devamı

BİR EHL-İ BEYT SEVDÂLISI: KEMÂL EDİP KÜRKÇÜOĞLU

Yazan: -
Resim
Mâh-ı Mâtem hürmetine sizlere ünlü edip Kemal Edip Kürkçüoğlu'nun bir mersiyesini arz ediyoruz. Şair mersiyesine "Feryâd" ismini uygun bulmuş... Geçdi bir yıl yine bir mâh-ı Muharrem geldi Söyle ey bâd-ı sabâ söyle Hüseyn’im nerede Göze nem gönle elem her yana mâtem geldi Söyle ey bâd-ı sabâ söyle Hüseyn’im nerede Kurretü’l-‘ayn-ı Resûlü’s-sekaleyn’im nerede Ne için kasd-ı ciğer-gâh-ı Betûl eylediler Rûh-ı Peygamber-i zî-şânı melûl eylediler Burc-ı îmânı yıkıp küfri kabûl eylediler Söyle ey bâd-ı sabâ söyle Hüseyn’im nerede Kurretü’l-‘ayn-ı Resûlü’s-sekaleyn’im nerede Lutf edip verme haber Fâtımatü’z-Zehrâ’ya Melekûtun boğar âfâkını vâveylâya Getirir belki tezelzül mele’-i a’lâya Söyle ey bâd-ı sabâ söyle Hüseyn’im nerede Kurretü’l-‘ayn-ı Resûlü’s-sekaleyn’im nerede Kerbelâ kerb ü belâ kahr u âna meydânı Ona kim kıydı Zebûn etti kim ol sultânı Götürür hurfe-i isyâna şu hâl insânı Söyle ey bâd-ı sabâ söyle Hüse
Devamı

ESRÂR DEDE'DEN AŞK-I KADÎM'E DAİR "GÜLDESTE"

Yazan: -
Derdi dile bigâne vü mahrem güler, ben ağlarım Özge belâ kim halime âlem güler, ben ağlarım Nazü niyaze vakit yok hayran olur görse gözüm Ancak heman ol dilberi gülfem güler, ben ağlarım Nadide bir divaneyim baştan başa efsaneyim Hicranımın ahvaline matem güler, ben ağlarım Dil sinede bir bahr-i hûn esrar bî sabr ü sükûn Gerçi gül-i zahm-i derun her dem güler, ben ağlarım *** Azm-i sefer ettin dil-i nâçârı unutma Gittin güzel ammâ bu dil-efkârı unutma Gâhîce uyandıkça şebistân-i safâda Şol gice olan sohbet-i hemvârı unutma Vardıkça şeker-hâba girip bister-i nâza Ne zehr içer dîde-i bîdârı unutma Ben sabr edeyim derd ü gam-i hecrine ammâ Sen de güzelim ettiğin ikrârı unutma Ağlatmayacaktın yola baktırmayacaktın Ol va’de-i tekrâr-be-tekrârı unutma Yok tâkati hicrânına lûtf eyle efendim Dil-haste-i aşkın olan Esrârı unutma
Devamı