ESRÂR DEDE'DEN AŞK-I KADÎM'E DAİR "GÜLDESTE"

Yazan: -
Derdi dile bigâne vü mahrem güler, ben ağlarım
Özge belâ kim halime âlem güler, ben ağlarım

Nazü niyaze vakit yok hayran olur görse gözüm
Ancak heman ol dilberi gülfem güler, ben ağlarım

Nadide bir divaneyim baştan başa efsaneyim
Hicranımın ahvaline matem güler, ben ağlarım

Dil sinede bir bahr-i hûn esrar bî sabr ü sükûn
Gerçi gül-i zahm-i derun her dem güler, ben ağlarım

***

Azm-i sefer ettin dil-i nâçârı unutma
Gittin güzel ammâ bu dil-efkârı unutma

Gâhîce uyandıkça şebistân-i safâda
Şol gice olan sohbet-i hemvârı unutma

Vardıkça şeker-hâba girip bister-i nâza
Ne zehr içer dîde-i bîdârı unutma

Ben sabr edeyim derd ü gam-i hecrine ammâ
Sen de güzelim ettiğin ikrârı unutma

Ağlatmayacaktın yola baktırmayacaktın
Ol va’de-i tekrâr-be-tekrârı unutma

Yok tâkati hicrânına lûtf eyle efendim
Dil-haste-i aşkın olan Esrârı unutma

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

"HÛ" SESLERİ GELİYOR ESKİ KONAKTAN!

Yazan: -
Resim
Tekkeler kapatıldıktan sonra dervişler uzun yıllar suphi Paşa Konağı'nı zikir için kullandı. Tekke ve zaviyeler 1925 yılında kapatıldı. Ancak hem dervişler hem de şeyhler bir yere gitmedi, Türkiye'de yaşamaya devam ettiler. "Ayin" ve "meşk"ler artık tekkelerden evlere taşınmıştı. Bu evlerden bir tanesi de Fatih-Horhor'daki Suphi Paşa Konağı'ydı. Konağın sahibi aile "Moreviler" diye biliniyordu. Ailenin en ünlü isimleri ise Atatürk'ün iki dönem Milli Eğitim Bakanlığı'nı yapan Hamdullah Suphi Tanrıöver ve ressam Zeki Kocamemi idi. 30 Kasım 1925, Türkiye'de her anlamda bir devrin sonu oldu. O gün Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde çıkartılan bir kanunla tekke ve zaviyeler kapatıldı. Bir ay içinde bu kurumlar tamamıyla tasfiye edilecekti. Sanat değeri taşıyan varlıklar müzelere, gayrimenkuller ise vakıflara devredildi. Yüzlerce yıllık tarikatlar darmadağın olmuştu. Genç cumhuriyetin ilk yıllarında yaşanan isyanlar da, rejim
Devamı

BİR EHL-İ BEYT SEVDÂLISI: KEMÂL EDİP KÜRKÇÜOĞLU

Yazan: -
Resim
Mâh-ı Mâtem hürmetine sizlere ünlü edip Kemal Edip Kürkçüoğlu'nun bir mersiyesini arz ediyoruz. Şair mersiyesine "Feryâd" ismini uygun bulmuş... Geçdi bir yıl yine bir mâh-ı Muharrem geldi Söyle ey bâd-ı sabâ söyle Hüseyn’im nerede Göze nem gönle elem her yana mâtem geldi Söyle ey bâd-ı sabâ söyle Hüseyn’im nerede Kurretü’l-‘ayn-ı Resûlü’s-sekaleyn’im nerede Ne için kasd-ı ciğer-gâh-ı Betûl eylediler Rûh-ı Peygamber-i zî-şânı melûl eylediler Burc-ı îmânı yıkıp küfri kabûl eylediler Söyle ey bâd-ı sabâ söyle Hüseyn’im nerede Kurretü’l-‘ayn-ı Resûlü’s-sekaleyn’im nerede Lutf edip verme haber Fâtımatü’z-Zehrâ’ya Melekûtun boğar âfâkını vâveylâya Getirir belki tezelzül mele’-i a’lâya Söyle ey bâd-ı sabâ söyle Hüseyn’im nerede Kurretü’l-‘ayn-ı Resûlü’s-sekaleyn’im nerede Kerbelâ kerb ü belâ kahr u âna meydânı Ona kim kıydı Zebûn etti kim ol sultânı Götürür hurfe-i isyâna şu hâl insânı Söyle ey bâd-ı sabâ söyle Hüse
Devamı